Dit woonhuis karakteriseert de 19e-eeuwse entree van de dorpskern van Heerlen komende over de grote verbindingsweg van Maastricht naar Aken. De huizen waren in de vorm van een lintbebouwing gegroepeerd. Er was destijds nog geen steden-bouwkundig stratenplan.
Het pand heeft een klassieke driedeling en een asymmetrische ingang. Het pand wordt gekenmerkt door ronde raambogen met licht getinte aanzet-stukken, boogstenen en sluitstenen. Op de begane grond zijn dat drie platte korfbogen met ieder vijf natuurstenen blokken en op de verdieping drie segmentbogen met ieder drie natuurstenen blokken Duidelijk zichtbaar zijn het bouwjaar anno 1898 en drie vrouwenkopjes. Deze kunstzinnige afbeeldingen lijken op maskers, typisch voor de (neo-) renaissance en mogelijk afkomstig uit een Luiks atelier.
Langs de ramen zijn dubbele kolommen van gebakken profielstenen toegepast. De fries heeft ook een driedeling met vier paren consoles die de kroonlijst draagt. Het geheel is rijk gedetailleerd met trigliefen en methopen. Geïnspireerd op de oude Griekse houten tempelbouw. Hierin zijn geglazuurde afbeeldingen van Jacobsschelpen en acanthusbladeren verwerkt.
De schelp is het symbool van het vrouwelijke geslacht en staat voor geboorte en wedergeboorte. Het acanthusblad verwijst naar de versiering op het klassieke Korinthische kapiteel.
Het pand is opgetrokken op een rechthoekig grondvlak in twee bouwlagen met kap en is aan de achterzijde deels uitgebouwd in één en twee bouwlagen met plat dak. De gevels zijn opgetrokken in licht roodbruine baksteen in kruisverband. De plint is opgebouwd uit een onderste gedeelte bekleed met platen natuursteen, met daar boven vier metselgangen in baksteen en een afsluitende natuurstenen waterslag met vlakke band erboven.
