Dit huis maakt ruimte voor het slingerend verloop van de Caumerbeeklaan die later Molenberglaan zou gaan heten. Een vijver en een grasperk illustreren het tuindorpachtige karakter van het stratenplan. Er liggen veel mooie huizen sommige met stijl-kenmerken van de Amsterdamse School die door hun gevarieerde positionering en vormgeving beeldbepalend zijn voor het hele woongebied.
Het huis is destijds gebouwd voor de weleerwaarde heer Mol, predikant van de protestantse kerk aan het Tempsplein en draagt nog kenmerken van een domineeswoning zoals devote teksten boven de haard en Makkumer tegels met verwijzingen naar Bijbelse taferelen. In 1930 was het huis te klein en vond aan de achterzijde een aanpassing plaats. Het ‘landhuisje’ had verschillende nieuwigheden zoals centrale verwarming en een dienstbodentoilet.
De buitenplint is gemaakt van donker roodbruine baksteen. Het opgaand metselwerk betstaat uit gemêleerd geelbruine en roodbruine baksteen in Vlaams verband. De dakvlakken zijn gedekt met rode Tuiles du Nordpannen. Er staan hoge schoorstenen.
Veel ramen zijn met houten buitenluiken afsluitbaar. Zij hebben nog de oorspronkelijke indeling met twee, vier, zes of acht ruiten waardoor dit woonhuis de kleinschalige knusse karakteristiek heeft behouden. De luiken zijn later rood-wit geschilderd in de vorm van een zandloper, het symbool van de vergankelijkheid. Ze eisen de aandacht, als ware het verkeersborden. Dit soort figuren doen denken aan oer Hollandse voorbeelden (Haarzuilens).
In 1992 vond een verbouwing plaats aan de achterzijde door het toevoegen van een tuinkamer en het herontwerp van de voor- zij- en achtertuin (architect Ton Vandenbergh).
