De Ronde werkte oorspronkelijk bij Peutz, die de opdracht voor deze woning kreeg. Toen de Ronde het kantoor van Peutz verliet nam hij deze opdracht mee. Zijn bureau is in 1928 overgenomen door Anton Swinkels, daarmee de grondslag leggend voor het huidige Maastrichtse bureau Architecten aan de Maas.
Het pand Tempsplein 33 heeft een opmerkelijke bakstenen trapgevel waarachter een schilddak schuil gaat. Terugliggende vlakken, raamdorpels, verschillende rollagen, segmentbogen boven de vensters op de eerste verdieping en een luchtboog boven de voordeur zijn met zorg gerangschikt binnen de in Vlaams verband gemetselde gevel.
De portiek met open bovenlicht en drie hardstenen treden heeft een rondboog die doet denken aan het Broederhuis van Peutz op de Molenberg. De oer-Hollandse trapgevel als blikvanger werd ook toegepast door Amsterdamse School architecten. De ingemetselde dekplaten markeren drie assen in het front.
De centrale as verdeelt de gevel in twee helften. Aan de linkerkant zit de grote driedelige erker, ondersteund door twee houten consoles. Twee langwerpige ramen, met ieder acht vierkante ruiten, stroken horizontaal en verticaal met een derde gelijkvormig raam in de erker. Dit raam is geplaatst in de as van de linkerhelft evenals het vierkante venster op de tweede verdieping. In de as van de rechterhelft centreerde de Ronde de voordeur, het tweede vierkante raam op de tweede verdieping en het eerder genoemde langwerpige venster op de eerste verdieping.
Deze wellicht wat gecompliceerde structuur met tweedelingen en driedelingen maken deze oksel van het plein tot een eigenzinnige hoekoplossing, die met zijn 32 kleine vierkante heldere ruiten alle aandacht verdient.
