Dit warenhuis werd door een passage verbonden met de oorspronkelijke stoffenwinkel aan de Akerstraat. Deze doorgang voor voetgangers was in het oude Heerlen een veel voorkomende karakteristieke stedenbouwkundige oplossing om oude gebouwen met nieuwe te verbinden.
Het gebouw vertoont architectonische overeenkomsten met SCHUNCK* Glaspaleis, zoals vliesgevels en paddenstoelkolommen. Het wordt daarom ook wel het kleine Glaspaleis genoemd.
Met name de technische installaties waren bij de oplevering een noviteit. De warme-lucht-verwarming, de luchtconditionering en het menglicht dat zonlicht benaderde, verhoogde het aangenaam winkelen voor de klanten. De ronde ramen in de zijgevel zijn een recente toevoeging.
Het winkelhuis heeft een onregelmatige L-vormige plattegrond in vier bouwlagen, een souterrain en een plat dak. De niet beglaasde gevels zijn wit gepleisterd. De voorgevel aan de Dr. Poelsstraat heeft in de eerste bouwlaag een centraal gelegen entree met aan weerszijden etalages. De tweede en derde bouwlaag zijn voorzien van een over de verdiepingen doorlopende vliesgevel met aluminium profielen, hoofdzakelijk met verticale roedeverdeling. Deze nieuwe vliesgevel is omstreeks 1990 geplaatst voor de oorspronkelijke vliesgevel met stalen profielen. De vierde bouwlaag heeft een setback achter een teruggelegde borstwering. De rechterzijgevel is blind en loopt, via een knik in de gevel, door in een trappenhuis met vier brede stalen ramen.
Het pand werd gerenoveerd door Ton Vandenbergh Architekten in 2007, werd vervolgens het atelier van de Heerlense kunstenaar Theo Lenartz (1937) en is nu de nieuwe vestiging van het Nederlands Mijnmuseum.
