Na een hevige concurrentiestrijd kreeg Heerlen de kweekschool voor vroedvrouwen ‘St. Elisabeth’, annex kliniek voor verloskunde en vrouwenziekten van Zuid-Nederland toegewezen. In 1912 ontwierp architect Jan Stuyt een vroedvrouwenschool annex directeurswoning aan de Akerstraat. Die was al gauw te klein door de explosieve groei van de mijnstreek. Hij ontwierp daarna een veel groter complex met een verblijfsgebouw, een schoolgebouw, een directeurswoning een zogenaamd economiegebouw (voor o.a. wasserij en ketelhuis) inclusief schoorsteen en een kapel.
De hoofdgebouwen kregen een opvallende langgerekte E-vorm tussen de aloude Zandweg en het Imstenraderbos. Kenmerkend is de symmetrische rangschikking van de bouwmassa’s, de hiërarchische driedeling van het hoofdgebouw met een vooruitspringende vleugel en een lantaarn (torentje) midden op het dak. De bakstenen gevels hebben hoeklisenen met blokmotieven in natuursteen.
Rechts van de grote ronde poort, is op 25 september 1925, de eerste steen gelegd door Koningin Wilhelmina. Boven deze poort is een medaillon aangebracht waarop een moeder met kind zijn afgebeeld. Veel details zijn karakteristiek voor Stuyt: de reeksen dakkapellen met driehoekige en rondboogvormige frontons, een fries en sluitstenen versierd met stuiters.
De Vroedvrouwenschool verhuisde in 1993 naar een nieuw gebouw in Kerkrade. Aanvankelijk was de Vroedvrouwenschool geen monument. Sloop dreigde, uiteindelijk werd het monumentale pand het middelpunt van een renovatieproject voor hoogwaardige ouderenhuisvesting met een scala aan faciliteiten: Vitalis Parc Imstenrade. Wellicht heeft het feit dat meer dan 80.000 Limburgers er het levenslicht zagen hieraan bijgedragen.
