Jan Kuijt (1884-1944), huisarchitect van Vroom en Dreesmann, heeft veel V&D-warenhuizen een eigen gezicht gegeven. Bekend zijn onder andere Amsterdam, Haarlem, Den Haag en Maastricht.
De eerste vestiging in Heerlen lag tussen de Geleenstraat en de Bongerd naast het Hotel ‘Zur Stadt Aachen’ en het huis Hennen. Kuijt verwerkte elementen van de Amsterdamse School in zijn ontwerpen. Hij was een liefhebber van blokverband, bakstenen penanten, kapitelen en vertandingen.
Dit pand heeft een driedimensionaal gemetselde gevelbeëindiging met gestapelde rollagen. Maar zijn uitdrukkingswijze was niet buitensporig. Het eigen idioom dat hij zo ontwikkelde, wordt daarom ook wel zakelijk expressionisme genoemd.
De architectuur paste in een traditionele aanpak met roodbruin gemetselde gevels en smalle hoge ramen. Het centrum kende aanvankelijk een patroon van kleine bouwblokken waarin de grotere bouw-programma’s zich leken te verstoppen door zich keurig aan de gebruikelijke materialisatie, de plaatselijke rooilijnen en de voorgeschreven bouwhoogte te houden. Het Glaspaleis Schunck zou dit principe ingrijpend veranderen.
Architect Jos Klijnen heeft dat in 1949 ook op deze locatie geprobeerd. Hij ontwierp een nieuw specta-
culair V&D-gebouw met een halfronde glazen vorm aan de Saroleastraat en een tot de spits van de Sint Pancratius kerk oprijzende reusachtige schijf met twee halfronde uitbouwsels. De kleuren op zijn schetsen voorspelden een modernistische architectuur die zowel bij het Glaspaleis als de kerk zou passen. Dit grote project is niet door gegaan.
Peutz ontwierp de latere verbouwingen, daarbij bootste hij de stijl van de bestaande gevel na. Daarom lijken alle gevels aan de Geleenstraat, de nieuwe straat langs het Glaspaleis en de Bongerd van de hand van Kuijt.
