Roger Wolfs, die na zijn afstuderen aan de Technische Hogeschool in Delft, afdeling bouwkunde, met Jo Seelen (1911-1979) samenwerkte, ontwierp deze strakke uitbreiding. Het oorspronkelijke schoolgebouw aan het Bekkerveld waar dit een toevoeging op is, was destijds ontworpen door de grandpère van de Heerlense architectuur en eerste gemeente-architect Sebastiaan Hubert Joseph Seelen (1871-1951).
In 1963 speelde, in het politieke krachtenveld, de mogelijke verplaatsing van de HTS. Er was sprake van nieuwbouw in Maastricht. Dit gevaar leek bij de rivaliteit gewicht in de schaal te doen.
De massieve doos met plat dak doorbreekt de straatwand en werd beschouwd als schending van de bestaande harmonie. De Dr. Jaegersstraat had veel bakstenen rijenhuizen met schuine daken die pasten bij het romantische stratenplan van Jan Stuyt uit 1918.
Alleen een gemetseld tuinmuurtje gaat nog een beetje relatie aan met de bestaande omgeving.
De drie lagen met een herkenbaar skelet staan op een iets terug gelegen begane grondlaag. De gevels tonen grote glasvlakken met een ijle roedeverdeling.
De zijgevel heeft een raampartij die het gebouw over alle drie de verdiepingen in tweeën splitst.
Op deze locatie in de achtertuin van de HTS stond oorspronkelijk de conciërgewoning in dezelfde neostijl als het hoofdgebouw. In de jaren zestig was deze plek het toneel van de jaarlijks ontgroening van studenten.
Dit gebouw is karakteristiek voor de schaalvergroting van Heerlen na de oorlog. Industriële architectuur onderschreef de hoogtij van de mijnindustrie.
Het hedendaagse streven naar kleinschaligheid, vergroot de kans op sloop van dit soort mastodonten. Daarmee zullen echter ook kenmerken van de mijngeschiedenis uit Heerlen verdwijnen.
