Een van de eerste ontwerpen van de Heerlerbaanse architect Wiel Arets is het woonhuis met kapsalon ‘Mayntz’. De werkruimtes zijn gelegen op de begane grond en de ‘piano nobile’ (woonkamer) op de eerste verdieping.
Dit is een verwijzing naar de villa’s van Andrea Palladio in de Italiaanse regio Veneto. Het lange horizontale raam refereert aan Le Corbusier.
En de grote egale vlakken aan het materiaalgebruik zoals onder andere Frits Peutz dat toepaste.
Hij was het grote voorbeeld van de jonge architect Arets. In 1981 schreef Wiel Arets het boek F.P.J. Peutz Architekt 1916-1966, samen met Wim van den Berg en William Graatsma.
De kelderverdieping is ontworpen als garage en door een doorlopend solitair trappenhuis verbonden met de andere etages en het dakterras van waaruit men een bijzonder uitzicht heeft op de wijk Heerlerbaan en het hoger gelegen Imstenraderbos.
Bijzonder ambachtelijk is de toepassing van de grijze ‘kratzputz’ en het speels toepassen van verdiepingshoge deuren en niet verdiepingshoge wanden. Daardoor heeft het huis ondanks de beperkte afmetingen van de functionele zones een zeer ruimtelijke opbouw.
Als deel van een oorspronkelijke lintbebouwing van traditionele huizen langs de Heerlerbaan met veel baksteen, schuine daken met dakpannen en aardse kleuren is dit moderne gebouw een opvallende verschijning.
Ontwerpen van Arets hebben vaak een sereen en sober karakter met een ascetische toepassing van materialen. Hij maakt veel gebruik van in het werk gestort zichtbeton, betonelementen, hout, zink en weinig kleuren. Wit, grijs en zwart overheersen vaak. De houten setback op het dak is later toegevoegd.
