Dit gebouw, waarbij op hartstochtelijke wijze met kleur is gewerkt, is typerend voor de zeventiger jaren. De gehele stalen constructie van kolommen en balken aan de binnenzijde en aan de buitenzijde zijn licht blauw. Bouten, moeren en profielsnedes zijn fel rood.
De begane grondoppervlakte, die bedoeld is voor twee kleine winkelpandjes, is vrij klein. De twee bovenste verdiepingen zijn uitgekraagd met een zware vloerconstructie als tegenwicht om kantelen te voorkomen.
Het karakteristieke van dit project komt tot uiting door het kleine oppervlak waarop de drie verschillende winkel- en horecavestigingen zijn gebouwd. De bestemming van de twee kleine panden op de begane grond was al aan het begin van het project bekend, namelijk een kledingwinkel en een bijouteriezaak.
Voor het veel grotere deel op de eerste en de tweede etage werd pas na uitvoering een bestemming gevonden, een bodega annex sherrybar.
Deze was ingericht met een mengeling van Zuid-Europese invloeden en accenten, aangevuld met typische kenmerken van de cultuur uit de jaren zestig en zeventig.
In het gebouw zitten structuralistische vingeroefeningen voor het beroemde AZM-gebouw, dat een enkele jaren later iets verder aan de Akerstraat gebouwd werd. Dit AZM-gebouw is 1987 helaas deels gesloopt.
Op de in Rotterdam gehouden tentoonstelling over het Nederlands Structuralisme had het werk van Laurens Bisscheroux, als Limburgse variant niet mogen ontbreken.
Aldo Van Eyck (1918-1990), een belangrijke vertegenwoordiger van het structuralisme, wilde meer rekening houden met de sociale aspecten van de mens en de gemeenschap. Architectuur zou onderdeel moeten zijn van een herbergzame stad. Een stad van mensen. En ook hij experimenteerde met de toepassing van kleur.
