Het kantoorgebouw is oorspronkelijk gebouwd voor het accountantskantoor Moret & Limperg. Later werd het gebouw het onderkomen van het adviesbureau Moret, Ernst en Young. Het pand wordt momenteel verhuurd als kantorencentrum The Office House.
Door de twee hoofdrichtingen van de Bekkerweg en de Nobelstraat met een stompe hoek als uitgangspunt te nemen ontstond een complexe plattegrond. Aan weerszijden van de hoofdingang liggen de kantoorruimtes die allen verschillend van vorm en grootte zijn.
Als weerwoord op het uniforme strakke betonnen kantoorgebouw op de tegenovergelegen hoek, van Frits Peutz uit 1954, kiest Bisscheroux voor gevarieerde baksteenarchitectuur met ronde bogen. Het gebouw kent eigenzinnige toepassing van kapjes, verschuivingen en uitspringende zitramen in de gevel. Oorspronkelijk had het schilderwerk een zachtblauwe kleur. Dit hemelblauw zou volgens Bisscheroux verwijzen naar de kleur van poorten in oude
Limburgse boerenhoeven. Wellicht is hij ook geïnspireerd geraakt door de vele blauwe bouwdetails in Bretagne waar hij een buitenverblijf had.
Dit gebouw laat zien dat Laurens Bisscheroux verlangde naar een kleinschalige, menselijke en sensualistisch gekleurde wereld. Het structuralisme in de Nederlandse architectuur is een stroming die zich kenmerkt door gebouwen met een door-geschakelde structuur van kleinere elementen, afgeleid van de menselijke maat en de plaatselijke omstandigheden. De stroming verzette zich vanaf de jaren zestig tegen de oude principes in de wederopbouwperiode.
Er zijn twee richtingen het Engelse New Brutalism (Alison en Peter Smithson) en de Nederlandse Forum-architectuur (Aldo van Eyck en Herman Herzberger). Alhoewel Laurens Bisscheroux formeel geen aansluiting heeft gezocht bij deze stroming passen zijn opvattingen het beste bij deze laatste richting.