Op 17 december 1965, een week voor Kerstmis, kondigde de toenmalige minister van Economische Zaken, Joop den Uyl de sluiting van de mijnen aan. Hij hield zijn historische toespraak in de Stadsschouwburg van Heerlen. Op dat moment waren 58.000 personen direct of indirect afhankelijk van de mijn-industrie. De regering beloofde voor vervangende werkgelegenheid te zorgen en verplaatste een aantal rijksdiensten, waaronder het CBS, naar de vroegere Oostelijke Mijnstreek, nu Parkstad Limburg.
Het CBS-complex wordt gekenmerkt door een grid met systematische schakeling van 16 gelijkvormige eenheden in een rechthoekig stelsel. De centrale omsloten binnenplaats continueert als het ware de binnenruimte bij de entreehallen.
Snelder koos voor een sterke geleding van het gebouw in haaks op elkaar staande kantoorvleugels met elkaar verbonden door trappenhuizen.
De structuur van het gebouw is van eenzelfde opzet als bij het Gouvernement in Maastricht. De strakke ordening sluit aan bij de bouwstijl van het Nederlands Structuralisme.
De betonnen constructies en platte daken verwijzen naar het modernisme uit de mijntijd. De royale trappenhuizen en enige desoriëntatie in het gangenstelsel zijn kenmerkend.
Na enkele decennia bleek het complex niet meer te voldoen aan de huisvestingseisen van het CBS en was er behoefte aan nieuwe huisvesting en uitbreiding. Enkele honderden meters naast dit complex is een nieuw kantoor gerealiseerd.
Het complex kreeg een nieuwe naam (Carbon 6), een nieuwe eigenaar en een nieuwe bestemming. Het is nu een bedrijfsverzamelgebouw voor kleine kantoortjes, ateliers en experimentele ontwikkelingen zoals stadslandbouw.
Gerard Snelder was tussen 1933 en 1934 werkzaam bij Gerrit Rietveld en vestigde zich in 1937 in Maastricht, eerst bij het bureau van Alphons Boosten, daarna als zelfstandig architect.
