Na de verhuizing van het ziekenhuis, vereiste de hoek Putgraaf/Akerstraat een nieuwe stedenbouwkundige aanpassing. Bisscheroux kwam met een vernieuwend concept.
Er is geen bouwproject in Heerlen dat afgezien van het Glaspaleis en het Maankwartier de discussie over de betekenis van de architectuur zo heeft aangejaagd als dit kantoorgebouw. Vooral de zonwering bestaande uit polyester toeters, die in de volksmond al gauw tieten werden genoemd, gaven dit opvallende bouwwerk een mystieke beleving die nog steeds wordt herkend.
De sloop van dit internationaal bekende icoon leidde tot een pennenstrijd in kranten en tijdschriften.
Het concept was gebaseerd op een regelmatig staalskelet, opgebouwd uit kubussen met ribben van 4,5 meter dat als een stedelijk weefsel zou kunnen ‘groeien’. Door het gebruik van standaardprofielen was invulling met verschillende systeemelementen mogelijk. Het overvloedig gebruik van glas en de heldere constructie maakte van het bouwwerk een schitterend baken.
De technische installaties waren aan de buitenkant van het gebouw zichtbaar en met kleur geaccentueerd. Leuningen en de lift waren geverfd in de signaalkleur geel, verwarmingsbuizen rood, en de staalconstructie blauw. Groen legde de relatie naar het buiten en wit naar het licht. Om de betrekking met het verkeer binnen en buiten het gebouw te benadrukken waren de hal, de trappen en de portalen geasfalteerd.
Van de overblijfselen, na de sloop in 1985, is nog maar een klein deel te zien. Dit project is opgenomen in de lijst van karakteristieke panden om blijvend aandacht te vragen voor dit deels verdwenen erfgoed, aangespoord door het steeds weer opduikende verlangen dit bijzondere gebouw als replica te herbouwen.
