Het schachtgebouw van schacht I, de schachtbok van schacht II en het ophaalgebouw met daarin de aanwezige ophaalmachine van schacht II, zijn in 1899 gebouwd ten behoeve van de voormalige Oranje Nassaumijn I. Deze mijn heeft 75 jaar dienst gedaan, tussen 1899 en 1974.
Het winningsprincipe van de steenkool, dat met deze mijn werd geïntroduceerd, betekende een ommezwaai in de geschiedenis van de mijnbouw. De nieuwe wijze van delven was een uitvinding van Friedrich Honigmann, waardoor mijnbouw onder waterhoudende bodemlagen mogelijk werd.
Het bakstenen schachtgebouw met de gebastioneerde gevelbehandeling en de toepassing van hoektorentjes in neo-romaanse stijl is architectuurhistorisch van bijzondere betekenis, omdat het tot het “Malakowtype” behoort. Dit type vond zijn oorsprong in het Ruhrgebied en in het steenkoolbekken van Aken. De open stalen schachtbok van schacht II behoort tot het type dat omstreeks 1900 in het Saarland is ontwikkeld. Het materiaal en de constructie zijn hiervan exemplarisch, omdat veel schachtbokken van andere mijnen zijn gesloopt.
In het ophaalgebouw is de nagenoeg oorspronkelijke, door stroomkracht aangedreven ophaalmachine aanwezig. Deze stoommachine is later omgebouwd op perslucht. Diverse omliggende en kenmerkende mijnbouwobjecten zijn inmiddels verdwenen, maar de authenticiteit van het voormalig schachtgebouw en zijn symbolische waarde voor de geschiedenis van de mijnbouw is behouden. Verder heeft het complex emotionele en geschiedkundige waarde als herdenkingsteken aan de decennia dat de mijnbouw in deze landstreek en in ons land van grote betekenis was. Ten slotte heeft het complex een landschappelijke herkenningsfunctie.
