Vooral na de Eerste Wereldoorlog trokken veel protestantse werkzoekenden vanuit het noorden en oosten van ons land naar de overwegend katholieke Mijnstreek. Er ontstonden protestantse enclaves met eigen kerken, verenigingen en scholen, zoals de Talmaschool. De protestantse minderheid voelde zich vaak vreemdeling in de katholieke omgeving. De Limburgers spraken van ‘Hollanders’.
De geloofsgenoten Jan en Theo Stuivinga uit Zeist ontwierpen een verfijnde stadskerk, die aan 8oo gelovigen plaats moest bieden en kon bijdragen aan het karakter van het Heerlense plein. De hoge tuitgevels hebben gemetselde vlechtingen en zogenaamde ezelsruggen. De kerk heeft aan weerszijden steunberen. Het steile dak is gedekt met rode Hollandse pannen. De dakgoten liggen op consoles. De architectuur heeft Berlagiaanse inspiratie met elementen van het Expressionisme. De kerk heeft een kruisvormige plattegrond met een daaraan gekoppelde kosterswoning en vier hoge zadeldaken. De architecten hebben als versiering het bouwjaar 1931 in de aanzetstukken (imposten) van de bogen verwerkt evenals 1932 in acht metsellagen van de kosterswoning.
De twee koperen lantaarns in art-deco stijl zijn gemaakt door leerlingen van de Ambachtsschool. In de top zijn vier spitsboogvormige galmgaten, gemetselde balustraden, kruisvormige openingen en waterspuwers. De toren wordt beëindigd door een iets omhoog stekende ‘Hollandse’ tuitgevel met een zadeldakje.
