De Pancratiusstraat heette eerst Emmastraat en nog daarvoor Dorpsstraat. Op de gedempte gracht stond vanaf 1786 het eerste ‘schoolhuijs’ van Heerlen.
Het gebouw werd in 1900 afgebroken en de woning voor de pastoor-deken kwam ervoor in de plaats.
De verfijnde architectuur heeft kenmerken van de Neorenaissance. Deze stijl werd gebruikt als reactie op de katholieke huisstijl met Neogotiek. Het is merkwaardig dat bij deze katholieke pastorie geen gotische spitsbogen maar Romeinse rondbogen zijnte zien.
De pastorie is opgetrokken in rode baksteen in kruisverband met gesneden voegen. Er is een fraai contrast tussen de donkere baksteen en de lichtere mergelsteen. Deze ‘blokken en banden stijl’ is ook toegepast bij het architectenatelier van Seelen aan de Valkenburgerweg en heeft hier een extra dimensie gekregen door onder de cordonbanden fraai bewerkte hoekstenen aan te brengen. De segmentbogen hebben allen aanzetstenen en sluitstenen.
De voorgevel is asymmetrisch. Het linker geveldeel is rechthoekig met een boogfries. Het rechtergeveldeel heeft een geveldriehoek met een jaarsteen en op de top een kruis, beiden van Naamse steen. Dit gedeelte heeft een driedeling met congruente halve cirkels die herhaald worden in de grote boogcirkel van het front. Onder de vier penanten van deze driedeling zijn versierde draagstenen ingepast.
De structuur met zes horizontale banden in lichtere mergelsteen en een boogfries onder de daklijst is vooral goed zichtbaar geworden toen de bebouwing rechts naast de pastorie werd afgebroken en de rechter zijgevel in beeld kwam.
De media hebben deze plek, vanwege het mooie zicht op de oude bebouwing, betiteld als ‘het mooiste gat van Heerlen’.
