Aan de Sittarderweg bouwde de Oranje-Nassau Mijnen tussen 1909 en 1915 deze vijf blokken van vier woningen onder één kap, bedoeld voor opzichters en beambten van hun bedrijf.
De twintig opzichterswoningen lagen dichter bij de mijn dan de woningen van de mijnwerkers, maar weer verder van de mijn dan die van de hoofdopzichters en de hoofdingenieur. Door de woningen rug-aan-rug te formeren werden de percelen optimaal ingedeeld om een zo groot mogelijke tuin te creëren.
Elk blok van vier woningen heeft één en twee bouwlagen onder wolfsdaken. Het dak loopt evenwijdig aan het blok en heeft een haaks wolfsdak ter plaatse van de risaliet. Op het dak staan dakkapellen onder een schilddak en schoorstenen, er liggen (oorspronkelijk) muldenpannen en er zitten kleine dakramen in.
De voor- en zijgevels hebben een risalerende, gecementeerde plint en een optrek van baksteen in kruisverband met speklagen. In de gevels bevinden zich segmentboogvormige kozijnen met houten deuren en vensters met bovenlicht met roedeverdeling.
De segmentboogstrek heeft gepleisterde aanzet- en sluitstenen. Verder hadden de woningen muurankers, natuursteen dorpels en oorspronkelijk luiken. Bij pand nr. 74 zijn alle luiken (nog) aanwezig. Dat is tevens het pand dat ook qua interieurindeling nog het meest intact is.
