Het Hofke van Sint Antonius is het laatste overblijfsel van een Franciscaner kerk- en kloostercomplex. Het is een deels ommuurde hof met ijzeren toegangshek, waarbinnen verschillende kapellen en kapelruïnes lagen.
De Antoniuskapel werd in 1938 gebouwd door mijnwerker en kerkmeester Jean Peeters. De kapel is opgetrokken uit baksteen, die aan de buitenzijde is bepleisterd. Twee grote deuren sluiten de kapel af. Het beeld van Antonius van Padua staat in een nis boven het altaar. Voor de kapel zijn banken opgesteld. De kapel ligt in een park, het Hofke, dat vroeger deel uitmaakte van de kloostertuin van de Franciscanen aan de Sittarderweg.
Deze muur van minimaal anderhalfsteens dikte is in diverse steenformaten opgetrokken in merendeels kruisverband. De muur heeft een hoogte van gemiddeld twee meter en is grotendeels voorzien van een gemetselde ezelsrug. In de muur zijn pijlers in de vorm van een verzwaring van een halve kop dikte opgenomen.
Aan de zijde van de Sittarderweg is de muur onderbroken voor een doorgang, afgesloten met een ijzeren hekwerk. Boven de doorgang, die begrensd is door hoger opgetrokken gepleisterde pijlers, is tussen de pijlers een hekwerk opgenomen met de tekst “Hofke van St. Antonius”.
De muur omsluit een vrijwel rechthoekig terrein dat aansluit op de muur aan de Smaragdstraat. Via een poort is het Hofke toegankelijk vanaf de openbare weg. Een pad voert langs dertien terracotta staties met scènes uit het leven van Sint Antonius.
Het klooster van de Franciscanen is in 1995 gesloopt. Het Antoniushofke bleef dit lot bespaard.