De Honigmannstraat maakt deel uit van de stationswijk die in het begin van de 20e eeuw werd aangelegd tussen de via Belgica en de nieuwe spoorlijn. Het rasterpatroon met aaneengesloten woonbebouwing en romantische straatwanden is kenmerkend voor deze periode. Deze twee huizen, zijn ondanks de slechte staat van onderhoud symbolisch gebleven voor de strijd tegen te veel sloop in de binnenstad.
Aan de overkant hebben de ‘Boerderij’ (1906, D. Knuttel), het moderne Hoofdkantoor van Staatsmijnen en de Rotterdamse Bank (1929, J. Wielders) het veld moeten ruimen. Deze panden vormen de ‘boekensteunen’ voor een collectie die samen met het Rijksmonument de villa Duysens (1919, J. Stuyt) het historische straatbeeld uit de beginperiode van de mijnindustrie karakteriseert.
Ook de essentie van de moderne doorbraak met Promenade en Schouwburgplein kan door het behoud van deze kleinschalige expressionistische bebouwing aan de Honigmannstraat afleesbaar blijven.
Ontwerper is W. Damen als bouwkundige in dienst bij Staatsmijnen. De gemeentearchitect H.H.A. Tummers heeft de bouwplannen afgetekend. De panden zijn spiegelbeeldig opgetrokken met eenzelfde gevel-indeling en licht bruinrode baksteen in kruisverband. In het linker respectievelijk rechter geveldeel zijn twee nagenoeg gelijke ramen boven elkaar aangebracht. In de beide toppen zit een kleiner raam en een referentie naar een hijsbalk. In het andere geveldeel domineert de portiek met terugliggende voordeur en daarboven een erker.
Opvallend zijn de massief betonnen erkersteunen en de congruentie van de mansardekap, in het dak, de erker en gevelbekroning. Deze herhaling van de geknikte dakvorm toont invloeden van de Amsterdams School.
