Boosten ontwierp dit woonhuis met praktijkruimte voor tandarts L. Gerards. In de gevel van de eerste en tweede verdieping is een symmetrische driedeling aangebracht. Wonen werd op de eerste verdieping gesitueerd, zoals in de voorgevel duidelijk herkenbaar is. De tandartspraktijk was op de begane grond. In de gang en het trappenhuis is nog de oorspronkelijke lambrisering aanwezig.
In plaats van ramen zijn er drie openslaande deuren met drie metalen balkonnetjes. De architect trok de vlakke gevel door tot boven de derde verdieping en markeerde de aanzet van het lage zadeldak met een forse daklijst.
Het gebouw vertoont bekende kenmerken van Boosten, zoals de hoog opgetrokken gevel en de dubbele daklijst. Dit horizontalisme herhaalt zich in de luifellateien, de langgerekte bloembak onder de drie ramen op de tweede verdieping en de band witte natuursteen die de gevelelementen op de begane grond met elkaar verbindt.
De drie boogramen zijn in het werk van Boosten een nieuw element. Hij refereert hiermee aan het werk van de door een noodlottig ongeluk om het leven gekomen stadsbouwmeester Theo van Kan (1833-1914) die dit motief gebruikte bij de villa Schoolstraat nummer 1.
Interessant is de ligging van deze woning in een reeks van panden ontworpen door de drie meest bekende Limburgse architecten tijdens het interbellum: Alphons Boosten, Jos Wielders en Frits Peutz. Het maakt een vergelijking van ontwerpopvattingen en materiaalgebruik zichtbaar. Zo is bijvoorbeeld de hier toegepaste rode baksteen met zijn natuurlijke boomschorsachtige uiterlijk van een geheel andere allure dan de strakke en gladde industriële strengperssteen in het werk van Peutz.
