In 1915 verrees een groep van 68 woningwetwoningen in het open veld op de Weyenberg gebouwd. In opdracht van woningvereniging Hoensbroek en ontworpen door Jan Stuyt (1868-1934). In de nabijheid is toen ook een klooster met kleine kerk gebouwd voor de Paters Minderbroeders Conventuelen, een afzonderlijke tak van de Franciscanen. Deze groep woningen nabij het klooster ging in de volksmond de ‘Kloosterkolonie’ heten.
Deze Kloosterkolonie omvat een grote variatie bakstenen eengezinswoningen met verschillende gevels en daken. Het bebouwingsplan laat straatwanden zien met individuele woningen die een trapeziumvormig gemeenschappelijk plein omarmen.
Het boterde niet tussen de paters en de invloedrijke pastoor van de SintJan parochie, Jan Lucas Röselaers. Maar in 1930 werd een Lourdesgrot ingezegend, waaraan vrijwilligers bijna een jaar hadden gewerkt. Deze grot trok vele gelovigen, waardoor de Kloosterkolonie de allures van een Maria-bedevaartsoord kreeg. Blauw en wit, de kleuren van Maria, werden de kleuren van de kolonie: Mariarade was geboren.
In 1949 werd deze naam officieel door de toenmalige gemeente Hoensbroek overgenomen. In 2015 werd het honderdjarig bestaan van de wijk gevierd. In 1916/1917 ontwierp Stuyt vergelijkbare woning-groepen in het Lotbroekerveld, De Metten en De Butting. Het grote nadeel van de tijdens de Eerste Wereldoorlog en vlak erna gebouwde woninggroepen was de schaarste aan bouwmaterialen. Zo kon niet altijd met goed materiaal worden gebouwd, hetgeen de sloop van een aantal ‘kolonieën’ heeft bespoedigd.
Jan Stuyt is vooral bekend geworden als ontwerper van grote katholieke kerkgebouwen. Hij toonde echter ook een grote betrokkenheid bij de volkswoningbouw. Een wijk of buurt ontwerpen betekende voor hem aandacht geven aan de gemeenschap, de leefbaarheid en de bruikbaarheid.
