Toen zijn kantoor/woonhuis Op de Linde, te klein geworden was, bouwde Peutz op hetzelfde knooppunt van wegen deze kantoorflat, waarvan de bovenste verdieping voor zijn eigen kantoor was bestemd. De andere verdiepingen werden verhuurd aan onder andere de Belastingdienst.
Het kantoor is opgetrokken uit baksteen, beton en schokbetonelementen. Het moderne gebouw heeft een gebroken witgeschilderde gevelopbouw, houten kozijnen, plat dak en een uitstekende liftkoker.
De gevel aan de Kruisstraat verspringt bij de hoofdingang. Aan de Oude Lindestraat is een garagepoort.
Vaak gebruikte Peutz brede horizontale banden die de bouwlagen accentueerden. Deze karakteristiek is hier ten dele verlaten. De architectuur krijgt kracht door het ritme van reeksen smalle ramen. In de naoorlogse periode paste Peutz vaker een rationele stijl toe, zonder toeters en bellen.
De invloed van de modernistische periode blijft zichtbaar maar een efficiënte aanpak met veel herhalingen is beeldbepalend. Deze werkwijze volgde hij ook bij de plannen voor een nieuw te bouwen station en een bebouwingsplan op de kop van de Saroleastraat die beide niet werden gerealiseerd.
Analoog is ook het woon-winkelhuis van Meulenberg aan de Akerstraat. Een ander vergelijkbaar werk van Peutz was het bevoorradingsmagazijn van V&D aan de Klompstraat. De herhalingen bestonden bij dit gebouw uit onnoemelijke hoeveelheden gevelopeningen met vierkante 15-ruits betonnen kozijnen. Dat kapitale gebouw werd in de nacht van 17 op 18 december 1964 door brand verwoest.
