Deze vijf woonhuizen zijn gesitueerd bij de splitsing van de Molenberglaan en de Oude Bergstraat. De hoge panden met huisnummers 122 en 124 zijn gespiegeld. De lagere witte panden met de huisnummers 120 en 118 zijn niet gespiegeld, maar hebben wel een aantal overeenkomsten. Het pand met huisnummer 116 met een erker op de eerste verdieping verschilt het meeste van de overige. Dit pand heeft geen ronde maar een rechthoekige voordeur in een omlijsting van trapsgewijs terugspringend metselwerk.
Binnen het oeuvre van Jan Stuyt betreft dit een bijzonder schilderachtig stukje straatwand: asymmetrisch, verspringende blokken, ongelijke hoogten en niet-hiërarchisch van opzet. Deze woninggroep vertoont verscheidenheid in vorm- en materiaalgebruik. Twee panden zijn gepleisterd. Een daarvan heeft een groot voorgevelraam met rondboog dat door drie rechte lijnen is ingedeeld.
De beïnvloeding door studiereizen naar de Engelse tuinsteden is zichtbaar zoals in de toepassing van vakwerk in de geveltoppen en hoge schoorstenen. De panden met de huisnummers 122 en 124 hebben een afgeschuinde voorgevel en een frappant klein venstertje links en rechts van de voordeur.
De harmonie met de omgeving is voor Stuyt belangrijk. Het klimmend silhouet gaat mee met de helling van de Molenberg. Het gebruik van een veelvlakkig dak accentueert het pleintje in het stratenpatroon.
Het principe van deze bebouwing lijkt op de vier huizen van Jan Stuyt uit 1897 aan de Zijlweg in Haarlem, met dat verschil dat in Heerlen is gebouwd op een helling en in Haarlem op een plat vlak.
