Het Tempsplein vertoont een grote samenhang. De afzonderlijke architectuur staat in dienst van een romantisch stedelijk totaalbeeld. Tempsplein 11-12-13, zijn als één geheel ontworpen door architect H.F.J. Stoks in 1919.
Op de hoek bevindt zich een rond torentje dat begint op de eerste verdieping ondersteund wordt door een console en afgedekt is met een zeshoekig leiendakje.
In het begin van de 19e eeuw was er geen dominante allesomvattende stijl. Als gevolg van wetenschap en toerisme ontstond een trend om oude stijlen te doen herleven. Men koos naar hartenlust uit stijlelementen die men in catalogi en op reizen tegen was gekomen. Deze werden dan vaak asymmetrisch in het gevel-ontwerp geplakt, zoals ook met dit torentje het geval is.
Opvallend zijn de versieringen in baksteen. In de plint van het gebouw zijn drie rijen met strekken doorgemetseld, die de panden met elkaar verbinden. Onder de ramen op de verdiepingen zijn vierkante ornamenten met ruitvormige omrandingen aangebracht die het doorgaand karakter tot in de Kapelaan Berixstraat benadrukken. Op nummer 12 bevindt zich een mooie boogvorm boven de voordeur met twee zijramen. Het bovenlicht heeft een invulling met glas-in-lood.
Nummer 11 heeft lang dienst gedaan als kantoorpand. De benedenverdieping is in 1976 verbouwd als praktijkruimte voor de dermatologenmaatschap van dr. J. Wuite en dr. M. Go, die er tot begin jaren negentig hebben gewerkt. Op de eerste en tweede verdieping was lang een advocatenkantoor gevestigd. Het pand is nu weer in gebruik als woonhuis.
