In 1962 werd de woningnood op de politieke agenda tot volksvijand nummer een verklaard.
Dit unieke project sloot aan bij de industriële bouwmethoden die hieraan een einde zouden maken.
De bouwstijl verzet zich tegen de oude principes van het Congres Internationaux d’Architecture Moderne (1928); een internationaal platform dat grote invloed had op het architectuurdebat in het begin van de 20ste eeuw en kan worden gezien in het verlengde van het zogenaamde New Brutalism van het echtpaar Smithson met als belangrijkste kenmerk de zich herhalende betonnen blokvormen.
De woningen zijn comfortabel, ruim van opzet en nog steeds zeer gewild. De bouw veroorzaakte destijds veel commotie in het dorp Welten.
Het rationele stedenbouwkundige ontwerp ging uit van een geometrisch patroon en probeerde geen aansluiting te zoeken bij de grillige oude landwegen aan de voet van het natuurgebied de Kunderberg.
De J.F. Kennedylaan is de hoofdas met loodrecht daarop de ondergeschikte ontsluitingswegen en een stelsel van autovrije woonstraten met parkeerplaatsen en veel omringend groen.
Tijdens de bouw werd eerst de betonnen draagconstructie gestort. Het skelet werd later ingevuld. Karakteristiek zijn de platte daken en de consoles die de uitstekende delen dragen.
Het project kreeg de bijnaam ‘Flintstonedorp’ naar een populaire televisieserie in de jaren zestig.
Aannemer Gied Joosten gebruikte een stalen tunnelbekisting waarmee ervaring was opgedaan in hoogbouwprojecten. Hierdoor werd al vlug een steenachtig dorp zichtbaar. Daarna werden de openingen gevuld met metselwerk in een gele kleur, doorgaande houten puien, helder glas en kleurrijke glasalplaten. Deze werkwijze werd beeldbepalend voor de architectuur in die tijd.
Helaas worden tegenwoordig veel panden geheel witgeschilderd waardoor de zichtbaarheid van ‘drager en inbouwpakket’ deels verloren gaat.
