Dit 18e eeuwse bruine houten wegkruis van ongeveer 3 meter hoog met dakje en met een corpus, staat enigszins verdekt aan een splitsing van wegen. In vroegere tijden hing het kruis tegen de woning van de familie v.d. Vin en werd het geflankeerd door twee lindebomen.
Bij de afbraak van de woning is het kruis verplaatst naar de tegenoverliggende hoek bij huisnummer 63. In 1994 waren de lindebomen nog aanwezig. In 2001 werd het kruis op de originele plaats teruggeplaatst nadat de huizen voltooid waren.
Kruisen staan langs veel Limburgse wegen, tussen bebouwing of in het open land. Mensen bidden er of staan stil bij overledenen. Vanuit de historie geloofde men dat de kruisen bescherming konden bieden voor hun gronden en opstallen, de oogst, of tegen onheil, rampen en ziekte. In de Paastijd worden wegkruisen vaak versierd met onder andere palmtakken, meestal buxus. Deze verwijzen naar de juichende mensen die langs de weg stonden bij de intocht van Jezus in Jeruzalem.
Tijdens de jaarlijkse sacramentsprocessie, de bronk, is het kruis het middelpunt van het rustaltaar. Dit kleine monument is het enige wegkruis in de gemeente Heerlen op de lijst van beschermde rijksmonumenten.
