In het najaar van 1903 ging de eerste schop in de grond voor de bouw van het ziekenhuis aan de Putgraaf, op de plaats van de huidige City flat. De bouw vond plaats in de tuin van het Mariabad, een inrichting waar vrouwen met een verzwakt zenuwstelsel waterkuren volgden overeenkomstigde Kneipp-methode.
In 1908 wordt besloten tot uitbreiding van het inmiddels St. Joseph-Hospitaal geheten ziekenhuis naar een ontwerp van architect Joseph Seelen. In 1912 wordt het ziekenhuis opnieuw uitgebreid, voortaan had men de beschikking over 280 bedden. Na diverse uitbreidingen in de jaren daarna beschikte het ziekenhuis in 1919 over een capaciteit van 380 bedden. In de volgende dertig jaar groeit het aantal bedden verder door tot 550.
In mei 1949 wordt het besluit genomen tot een grote verbouwing/nieuwbouw naar een ontwerp van Frits Peutz. Dit nieuwe beddenhuis en ook de verpleegstersflat aan de Groene Boord maken hier deel van uit. Het beddenaantal stijgt hierdoor met 210 naar bijna 800 bedden.
De eerste tekeningen laten een hoge toren zien met daktuin. Hierin zijn kamers voor 1ste en 2de klasse en zalen voor 3de klasse patiënten geprojecteerd. In het brede meer gelede basement waren onder andere een ontvangsthal en personeelsverblijven ontworpen. De ingang heeft een opvallende betonnen luifel met een v-vormige ondersteuning.
Wanneer alles gereed is in 1959 is er alom lof voor het gepresteerde. Intern klinkt er echter een ander geluid, de relatie met Peutz is flink bekoeld door allerlei strubbelingen tijdens de bouw. Het ziekenhuis breekt in 1962 met Peutz, die daarna niet meer betrokken wordt bij de latere nieuwbouw in Welten-Benzenrade.
