De Hilversumse architect Hanrath is bekend van villa’s en landhuizen in het Gooi. Zijn naam wordt in één adem genoemd met architecten als Berlage (1856- 1934) en De Bazel (1869-1923). Kenmerkend voor zijn stijl waren de brede bouwblokken, de hoge kappen en de luiken, ingegeven door de architectuur van boerderijen. Hij was bevriend met de familie Philips die hem heeft geïntroduceerd bij de mijndirecties. De villa is gebouwd in opdracht van W.W. Hooreman, commercieel hoofddirecteur van Oranje-Nassau Mijnen.
Dit vrijstaande bouwwerk met grote tuin en een boogvormige ‘oprijlaan’ lag aan een belangrijke invalsweg van Heerlen. Het pand telt twee bouwlagen en wordt afgedekt met schilddaken. Er zijn opvallende dakkapellen met gebogen frontons en vier gemetselde brede schoorstenen.
In het midden van de voorgevel zit een opmerkelijk houten venster met een ovaal kozijn en een roedeverdeling als een uitstralende zon. Veel ramen hebben een grijze, hardstenen onderdorpel en een witte houten bovendorpel, net iets breder dan de gevelopening.
De authentieke interieurindeling met houten paneeldeuren is vrijwel in tact gebleven. De centrale hal heeft een hoge lambrisering. De grote schouw met houten schoorsteenmantel en haardlijst is bekleed met keramische tegeltjes. De bibliotheek op de eerste verdieping heeft hoge eiken boekenkasten met bijzondere detaillering.
De villa bezit als directeurswoning cultuurhistorische waarde als uitdrukking van de hiërarchische verhoudingen in de tijd van de steenkolenmijnen. Na de sluiting van de mijnen is het gebouw gebruikt als kantoor- en ontvangstruimte voor de Open Universiteit.
