Het witgepleisterde bakstenen pand op nummer 2 stamt oorspronkelijk uit de 17e eeuw. Eind 18e eeuw werd het pand tot woonhuis verbouwd en diende het onder andere als woonhuis van mgr. P.J.M. Savelberg (1827-1907). Toen Savelberg het pand in 1875 kon kopen, werd het met een bouwlaag verhoogd, uitgebreid en geschikt gemaakt voor kloosterbewoning.
Het pand heeft een traditionele voorgevel, met natuurstenen omlijstingen voor de houten deur met fraai bovenlicht en de 19e eeuwse vensters. De ellipsboogpoort is gemaakt van ruw gehakte hardsteen. In een nis staat een beeld van de heilige Jozef. Binnen is een schoorsteenmantel in empirestijl van zwart marmer met witte rozetten te zien.
In de jaren 1878-1879 werd naast het voormalige woonhuis van mgr. Savelberg een representatieve neogotische kapel gebouwd naar ontwerp van Johan Kayser (1842-1917). De kapel is uiterlijk nog vrijwel geheel in originele staat en is een van de weinige voorbeelden van neogotiek in Heerlen. De klassiek gotische vormen, met voor de architect typerend gebruik van kleurige baksteen, is geïnspireerd door de Noord-Duitse baksteen gotiek.
In 2008 verlieten de laatste zusters het klooster. Het kloosterpand is heringericht tot museum. Hier wordt in “Een Leven Lang” de geschiedenis van de zusters belicht. Zij verpleegden, verzorgden, gaven les en deden veel huishoudelijk werk. Ook is de volledige inrichting van de woon- en slaapkamer van mgr. Savelberg in late biedermeierstijl nog aanwezig.
In de kapel is nu ruimte voor lezingen, kamerconcerten en solotheatervoorstellingen. Het wordt tevens voor huwelijken gebruikt.
