De kweekschool markeert in het oeuvre van Peutz het breukvlak tussen de invloed van het Nieuwe Bouwen en die van de Delftse School. Deze laatste stroming binnen het traditionalisme in Nederland werd bekend door de uitgesproken theorieën van Granpré Molière (1883-1972). De functie van een gebouw moest duidelijk terug te zien zijn in de vorm en gebaseerd zijn op universele normen en waarden.
De voormalige kweekschool voor meisjes, Maria Immaculata is de volledige naam, staat schuin tegenover de voormalige MTS (vanaf 1957 bekend als de HTS). Het langgerekte grondplan ligt evenwijdig aan twee straten om het grote grasveld.
Het pand telt drie bouwlagen plus souterrain en wordt afgedekt met een zwak hellend zadeldak met ambachtelijke gootklossen. Het dak is gedekt met Hollandse pannen en heeft uitstekende schoorstenen. De hoekpartijen in de asymmetrische frontgevel zijn verschillend geaccentueerd door horizontale en verticale richels die soms enige overeenkomst lijken te hebben met neoplastische details in het expressionisme.
De andere vensters in de frontgevel zijn van verschillend formaat en dat is niet zonder reden. De vensters laten namelijk de functies van de achterliggende ruimten zien: ze zijn regelmatig in de derde bouwlaag (voormalige slaapzaal); groter dan de andere in de tweede bouwlaag (tekenlokaal); soms onregelmatig van positie (trappenhuizen) en symmetrisch en langwerpig in de as van de ingangspartij (hal). Voor de ingang is een horizontale overkapping van een hardstenen plaat. Hier staan twee heiligenbeelden gemaakt door Charles Vos (1888-1954) die rondom versierd zijn: Sint Franciscus met pij en Sint Jozef met kind.
